Nick Cave: Grinderman - fjórar stjörnur 22. mars 2007 07:30 Nick Cave og félagar hans úr The Bad Seeds stofnuðu þessa sveit, Grinderman, og sömdu efni á heila plötu í sameiningu. Útkoman er eitursvöl og hispurslausari en þær plötur sem Cave hefur sent frá sér upp á síðkastið. Þó svo að Nick Cave hafi stofnað hljómsveitina Grinderman með þremur liðsmönnum sinnar eigin undirleikssveitar The Bad Seeds hljómar þessi plata nú bara samt eins og viðbót í lagasafn meistarans. Hljóðheimurinn er ekki fjarri því sem hann var að dunda sér við á fyrstu og annarri breiðskífu sinni From Her to Eternity og The Firstborn is Dead. Því ætti ekki að búast við því að Grinderman bjóði upp á nýtt sjónarhorn á Cave. Þetta er mun frekar ánægjulegt afturhvarf, eins og hann sé að horfa aðeins um öxl og sjá hversu miklu hann hefur áorkað. Munurinn er þannig í nálguninni en ekki útkomunni, því í Grinderman semja allir liðsmenn sveitarinnar saman. Eftir mörg ár í þjónustu Caves fá þeir Martyn P. Casey, Warren Ellis og Jim Sclavunos því loksins uppreisn æru og mega spila nákvæmlega það sem þeir vilja. Hlutverk Caves snýst því aðallega um að finna upp á góðum sönglínum og textum. Svo berstrípað hlutverk hefur hann ekki tekið að sér síðan hann var í Birthday Party. Fyrir vikið verður útkoman þónokkuð hispurslausari en þær plötur sem Cave hefur verið að gefa frá sér síðustu árin. Svo spilar hann líka á gítar í nokkrum lögum, en ég held að hann hafi ekki gert það áður á plötum sínum. Nick Cave Stendur undir nafni með Grinderman. Fyrsta fórnarlamb þessarar nýju nálgunar er píanóið. Það heyrist aldrei í píanói á plötunni, ekki nema að þið teljið Rhodes-píanóið með, og lítið sem ekkert pláss er fyrir ballöður. Það er bara í laginu Man in the Moon sem Cave fær örlítið að dæla úr sínu rómantíska hjarta. Warren Ellis spilar heldur yfirleitt ekki á opna fiðluna, heldur keyrir hana í gegnum þvílíka hljóðblöndunarsúpu að það væri auðvelt að trúa því að þetta væri aragrúi af gíturum eða hljóðgervill. Þetta er mjög töffaraleg tónlist út í gegn. Kannski sú svalasta sem Cave og félagar hans hafa tekist á við í þónokkurn tíma. Hún er afar kúrekaleg og það er langt síðan Cave hefur stigið þetta langt inn í eyðimörkina. Cave leyfir sér líka að vera ruddalegur í textasmíðum. Eitt lagið heitir til að mynda No Pussy Blues og ég efast ekki um að þið getið giskað á um hvað textinn fjallar. Hér eru nokkur lög sem gætu orðið klassísk. Lög eins og I Don"t Need You (To Set Me Free) og When My Love Comes Down. Ekki búast við því að Nick Cave sé að enduruppgötva sig með nýju sveitinni sinni Grinderman. Þið getið hins vegar leyft ykkur að búast við hörkuplötu, því ég efast um að þið getið orðið fyrir vonbrigðum. Birgir Örn Steinarsson Mest lesið Tekur á „að fara stöðugt á þennan dimma stað“ Lífið Cruise afþakkaði boð Trump Lífið Syrgir gamla íslenska skyrið: „Nánast með verstu menningarglæpum okkar sögu“ Menning Bieber fékk sér smók í Skagafirði Lífið Örn Eldjárn kaupir hús Jóns Ólafssonar Lífið „Það var aldrei uppgjöf í hans huga, alltaf jákvæðni“ Lífið „Yngsti „self made“ milljónamæringur undir þrítugu“ Lífið Tíramísú sem morgunmatur fyrir alla fjölskylduna Lífið Innsýn í molnandi hjónaband: „Persónuleikinn þinn var ekki svona fyrir nokkrum árum“ Lífið Valdi hættur að spila í neðri deildunum Lífið Fleiri fréttir Tilkynnti tólftu plötuna í hlaðvarpi kærastans „Öll dýrin í skóginum voru vinir“ Úr kjallaranum hjá mömmu yfir á stóra sviðið „Óljósir, fallegir og stundum óþægilegir hlutir“ Opnar sig um stormasamt hjónaband á nýju plötunni Borgin býður í tívolíveislu Dylan leggur blátt símabann á tónleikagesti „Gerum allt fyrir konurnar í okkar lífi“ Quarashi á Lopapeysunni: „Við erum synir Akraness“ „Svo leiðinlegt að pæla hvað öðru fólki finnst“ Forsala á Kaleo seldist upp á innan við mínútu Sjá meira
Þó svo að Nick Cave hafi stofnað hljómsveitina Grinderman með þremur liðsmönnum sinnar eigin undirleikssveitar The Bad Seeds hljómar þessi plata nú bara samt eins og viðbót í lagasafn meistarans. Hljóðheimurinn er ekki fjarri því sem hann var að dunda sér við á fyrstu og annarri breiðskífu sinni From Her to Eternity og The Firstborn is Dead. Því ætti ekki að búast við því að Grinderman bjóði upp á nýtt sjónarhorn á Cave. Þetta er mun frekar ánægjulegt afturhvarf, eins og hann sé að horfa aðeins um öxl og sjá hversu miklu hann hefur áorkað. Munurinn er þannig í nálguninni en ekki útkomunni, því í Grinderman semja allir liðsmenn sveitarinnar saman. Eftir mörg ár í þjónustu Caves fá þeir Martyn P. Casey, Warren Ellis og Jim Sclavunos því loksins uppreisn æru og mega spila nákvæmlega það sem þeir vilja. Hlutverk Caves snýst því aðallega um að finna upp á góðum sönglínum og textum. Svo berstrípað hlutverk hefur hann ekki tekið að sér síðan hann var í Birthday Party. Fyrir vikið verður útkoman þónokkuð hispurslausari en þær plötur sem Cave hefur verið að gefa frá sér síðustu árin. Svo spilar hann líka á gítar í nokkrum lögum, en ég held að hann hafi ekki gert það áður á plötum sínum. Nick Cave Stendur undir nafni með Grinderman. Fyrsta fórnarlamb þessarar nýju nálgunar er píanóið. Það heyrist aldrei í píanói á plötunni, ekki nema að þið teljið Rhodes-píanóið með, og lítið sem ekkert pláss er fyrir ballöður. Það er bara í laginu Man in the Moon sem Cave fær örlítið að dæla úr sínu rómantíska hjarta. Warren Ellis spilar heldur yfirleitt ekki á opna fiðluna, heldur keyrir hana í gegnum þvílíka hljóðblöndunarsúpu að það væri auðvelt að trúa því að þetta væri aragrúi af gíturum eða hljóðgervill. Þetta er mjög töffaraleg tónlist út í gegn. Kannski sú svalasta sem Cave og félagar hans hafa tekist á við í þónokkurn tíma. Hún er afar kúrekaleg og það er langt síðan Cave hefur stigið þetta langt inn í eyðimörkina. Cave leyfir sér líka að vera ruddalegur í textasmíðum. Eitt lagið heitir til að mynda No Pussy Blues og ég efast ekki um að þið getið giskað á um hvað textinn fjallar. Hér eru nokkur lög sem gætu orðið klassísk. Lög eins og I Don"t Need You (To Set Me Free) og When My Love Comes Down. Ekki búast við því að Nick Cave sé að enduruppgötva sig með nýju sveitinni sinni Grinderman. Þið getið hins vegar leyft ykkur að búast við hörkuplötu, því ég efast um að þið getið orðið fyrir vonbrigðum. Birgir Örn Steinarsson
Mest lesið Tekur á „að fara stöðugt á þennan dimma stað“ Lífið Cruise afþakkaði boð Trump Lífið Syrgir gamla íslenska skyrið: „Nánast með verstu menningarglæpum okkar sögu“ Menning Bieber fékk sér smók í Skagafirði Lífið Örn Eldjárn kaupir hús Jóns Ólafssonar Lífið „Það var aldrei uppgjöf í hans huga, alltaf jákvæðni“ Lífið „Yngsti „self made“ milljónamæringur undir þrítugu“ Lífið Tíramísú sem morgunmatur fyrir alla fjölskylduna Lífið Innsýn í molnandi hjónaband: „Persónuleikinn þinn var ekki svona fyrir nokkrum árum“ Lífið Valdi hættur að spila í neðri deildunum Lífið Fleiri fréttir Tilkynnti tólftu plötuna í hlaðvarpi kærastans „Öll dýrin í skóginum voru vinir“ Úr kjallaranum hjá mömmu yfir á stóra sviðið „Óljósir, fallegir og stundum óþægilegir hlutir“ Opnar sig um stormasamt hjónaband á nýju plötunni Borgin býður í tívolíveislu Dylan leggur blátt símabann á tónleikagesti „Gerum allt fyrir konurnar í okkar lífi“ Quarashi á Lopapeysunni: „Við erum synir Akraness“ „Svo leiðinlegt að pæla hvað öðru fólki finnst“ Forsala á Kaleo seldist upp á innan við mínútu Sjá meira