Lært af reynslunni 27. febrúar 2007 00:01 Stöku dýrlingur mun eiga svo viturt hjarta að vera laus við ranghugmyndir. Þær eiga hinsvegar ekki bara heima í huga vændiskaupandi kalla sem trúa því að konan vilji þá líka borgunarlaust, eða hjá þeim sjúku ófétum sem segja að barnið hafi átt frumkvæðið. Nei, margar ranghugmyndir eru hversdagslegar eða jafnvel hagnýtar og geta snúist um dálitla staðbundna galla. Eftir barnsburðina þrjá hefði ég átt að sjá glöggt á vigtinni að enn sátu sem fastast óhóflegar viðbætur. Í speglinum var hinsvegar þvengmjó skutla, rosalega hissa á að komast ekki í neitt nema joggingbuxur. Þessi holdafarslega ranghugmynd var sennilega skemmtileg hliðarverkun af oxitósíni, holl fyrir sjálfstraustið og alveg öfug við þá sem lætur ungar stúlkur svelta sig veikar. Seinna verð ég kannski ein af þeim öldruðu skvísum sem fylgir unglingatískunni út í hörgul. Spóka mig í minipilsi með tattú, alveg handviss um kynþokkann. Tilvist margra ranghugmynda orsaka þó vandamál og verra er ef margir aðhyllast sömu villuna. Í gegnum tíðina hafa þær verstu sérstaklega bitnað á börnum. Áður var hér til dæmis aðallega litið á börn sem ódýrt vinnuafl. Einkum voru ómagar útsettir fyrir illri meðferð svo sem kunnugt er, fáum datt í hug að þeir þyrftu að menntast, bindast tilfinningaböndum eða borða úr öllum fæðuflokkum. Um miðbik síðustu aldar var í tísku meðal uppeldisfrömuða ungbarna að ekkert væri verra fyrir þau en sífellt kjass. Brjóstmylkingana ætti aldrei að taka upp nema á fjögurra klukkustunda fresti og þá aðeins til að fóðra, annars yrðu þeir bara frekir. Fyrir svona fimm árum voru gæðastundir aðalmálið, litlu skipti hversu mikið fjölskyldan var saman en mikilvægast að nýta hálftímann sem best. Nú hefur uppgötvast að þetta var herfilegur misskilningur: lengd samverunnar er aðalatriðið og það er í lagi að halda ekki skothelda skemmtidagskrá. Eins upplýst og við viljum vera skrifast jafnóðum í okkar svörtu bók eins og þeirra kynslóða sem gengnar eru og við gagnrýnum - oft með réttu. Spurningin er bara hverjar af hugmyndum nútímans um uppeldi munu standast tímans tönn og á hverjar verður litið sem allsherjar ranghugmyndir? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Glundroði Sjálfstæðisflokksins bitnar á hagstjórn og innviðum Árni Rúnar Þorvaldsson Skoðun
Stöku dýrlingur mun eiga svo viturt hjarta að vera laus við ranghugmyndir. Þær eiga hinsvegar ekki bara heima í huga vændiskaupandi kalla sem trúa því að konan vilji þá líka borgunarlaust, eða hjá þeim sjúku ófétum sem segja að barnið hafi átt frumkvæðið. Nei, margar ranghugmyndir eru hversdagslegar eða jafnvel hagnýtar og geta snúist um dálitla staðbundna galla. Eftir barnsburðina þrjá hefði ég átt að sjá glöggt á vigtinni að enn sátu sem fastast óhóflegar viðbætur. Í speglinum var hinsvegar þvengmjó skutla, rosalega hissa á að komast ekki í neitt nema joggingbuxur. Þessi holdafarslega ranghugmynd var sennilega skemmtileg hliðarverkun af oxitósíni, holl fyrir sjálfstraustið og alveg öfug við þá sem lætur ungar stúlkur svelta sig veikar. Seinna verð ég kannski ein af þeim öldruðu skvísum sem fylgir unglingatískunni út í hörgul. Spóka mig í minipilsi með tattú, alveg handviss um kynþokkann. Tilvist margra ranghugmynda orsaka þó vandamál og verra er ef margir aðhyllast sömu villuna. Í gegnum tíðina hafa þær verstu sérstaklega bitnað á börnum. Áður var hér til dæmis aðallega litið á börn sem ódýrt vinnuafl. Einkum voru ómagar útsettir fyrir illri meðferð svo sem kunnugt er, fáum datt í hug að þeir þyrftu að menntast, bindast tilfinningaböndum eða borða úr öllum fæðuflokkum. Um miðbik síðustu aldar var í tísku meðal uppeldisfrömuða ungbarna að ekkert væri verra fyrir þau en sífellt kjass. Brjóstmylkingana ætti aldrei að taka upp nema á fjögurra klukkustunda fresti og þá aðeins til að fóðra, annars yrðu þeir bara frekir. Fyrir svona fimm árum voru gæðastundir aðalmálið, litlu skipti hversu mikið fjölskyldan var saman en mikilvægast að nýta hálftímann sem best. Nú hefur uppgötvast að þetta var herfilegur misskilningur: lengd samverunnar er aðalatriðið og það er í lagi að halda ekki skothelda skemmtidagskrá. Eins upplýst og við viljum vera skrifast jafnóðum í okkar svörtu bók eins og þeirra kynslóða sem gengnar eru og við gagnrýnum - oft með réttu. Spurningin er bara hverjar af hugmyndum nútímans um uppeldi munu standast tímans tönn og á hverjar verður litið sem allsherjar ranghugmyndir?
Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun
Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun