Að lifa lífinu Telma Tómasson skrifar 9. janúar 2018 07:00 Einu sinni var maður sem gekk á vegg. Hann fór í eina klessu. Svakalega klessu. Fólki brá sem hitti hann, maðurinn leit hræðilega illa út. Hvað hafði eiginlega komið fyrir? Þetta var mjög, mjög sorglegt. Sorglegast var þó að hann virtist sá eini sem ekkert fattaði. Þvert á móti sagðist hann aldrei hafa verið hressari. Forstýran hristir vantrúuð höfuðið á nýársmorgun. „Alveg ótrúlegur þessi maður, bara mættur til vinnu,“ segir hún við sambýlinginn, steinhissa á tölvupóstinum sem var að detta inn. Hann lítur letilega upp úr bókinni með spurn í svipnum yfir ákafa starfsmannsins og kemur sér betur fyrir undir hlýju teppinu. Einmanalegt ljós logar á tíundu hæð. Það fer ekki á milli mála, okkar maður er peppaður við skrifborðið sitt úti í bæ. Klárar staflann sem hann náði ekki á gamlárs. „Vera snöggur, skokk upp að Steini eftir smá. Má ekki missa af,“ hugsar hann, rauður í framan, þvalur í lófum, með hjartslátt. „2018 er ár sigurvegarans,“ þýtur í gegnum huga mannsins meðan hann hamrar enn hraðar á lyklaborðið. „Vinna: eins og óður. Hlaupagrúppan: að sjálfsögðu. Fjallaskíði: kann það ekki, en já takk. Hjólawow: tékk. Sjósund: nýja trendið! count me in. Ræktin í bítið: best í heimi. Brölt á tinda: ekki gleyma ykkar manni!“ Eftirminnilegasta árið, rækilega myndað. Og skjalfest á Insta. Pirraður, ósofinn, viðskotaillur, fjarlægur, kaldur. Almennt ekki á staðnum. Hleypur í hringi, eltir á sér skottið. En nær aldrei í það. Konan segir stopp. Farin. Börnin segja stopp. Líta undan. Vinirnir segja stopp. Leita annað. Kannast einhver við þetta? Kannski kominn tími til að vakna? Gleðilegt ár, annars. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Telma Tómasson Mest lesið Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson Skoðun Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson Skoðun Kemur þín háskólagráða úr kornflakes pakka? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Nei, það verður ekki að vera Ísrael, það er Ísrael Einar Ólafsson Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Kvótaverð, veiðigjald, fjárfesting og arðsemi í sjávarútvegi Ásgeir Daníelsson Skoðun Þér er boðið með, kæri félagi Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Á að leyfa eða halda áfram að banna? Sigurður G. Guðjónsson Skoðun
Einu sinni var maður sem gekk á vegg. Hann fór í eina klessu. Svakalega klessu. Fólki brá sem hitti hann, maðurinn leit hræðilega illa út. Hvað hafði eiginlega komið fyrir? Þetta var mjög, mjög sorglegt. Sorglegast var þó að hann virtist sá eini sem ekkert fattaði. Þvert á móti sagðist hann aldrei hafa verið hressari. Forstýran hristir vantrúuð höfuðið á nýársmorgun. „Alveg ótrúlegur þessi maður, bara mættur til vinnu,“ segir hún við sambýlinginn, steinhissa á tölvupóstinum sem var að detta inn. Hann lítur letilega upp úr bókinni með spurn í svipnum yfir ákafa starfsmannsins og kemur sér betur fyrir undir hlýju teppinu. Einmanalegt ljós logar á tíundu hæð. Það fer ekki á milli mála, okkar maður er peppaður við skrifborðið sitt úti í bæ. Klárar staflann sem hann náði ekki á gamlárs. „Vera snöggur, skokk upp að Steini eftir smá. Má ekki missa af,“ hugsar hann, rauður í framan, þvalur í lófum, með hjartslátt. „2018 er ár sigurvegarans,“ þýtur í gegnum huga mannsins meðan hann hamrar enn hraðar á lyklaborðið. „Vinna: eins og óður. Hlaupagrúppan: að sjálfsögðu. Fjallaskíði: kann það ekki, en já takk. Hjólawow: tékk. Sjósund: nýja trendið! count me in. Ræktin í bítið: best í heimi. Brölt á tinda: ekki gleyma ykkar manni!“ Eftirminnilegasta árið, rækilega myndað. Og skjalfest á Insta. Pirraður, ósofinn, viðskotaillur, fjarlægur, kaldur. Almennt ekki á staðnum. Hleypur í hringi, eltir á sér skottið. En nær aldrei í það. Konan segir stopp. Farin. Börnin segja stopp. Líta undan. Vinirnir segja stopp. Leita annað. Kannast einhver við þetta? Kannski kominn tími til að vakna? Gleðilegt ár, annars.