Friðarjól María Bjarnadóttir skrifar 22. desember 2017 07:00 Mér finnst óskin um frið og farsæld sú allra fallegasta. Ég reyni að hafa hana með á þeim jólakortum sem þó tekst að senda af heimilinu og sendi hana af heilum hug. Ég vildi óska þess að við ættum öll frið; bæði í hjartanu og gagnvart öðru fólki, aðstæðum og reynslu okkar. Það væri líka óskandi að ósk um alheimsfrið væri ekki álitin óraunhæf vænting fegurðardrottninga, heldur markmið sem þjóðir heims gætu sameinast um. Þó að það hafi oft reynt á íslenska þjóð höfum við ekki staðið í stríði og átökum með sama hætti og mörg önnur ríki. Okkar borgarastyrjaldir voru háðar á tíma fornsagna og þrátt fyrir vasklega framgöngu Landhelgisgæslunnar gegn breskum veiðiþjófum verður Þorskastríðið seint talið með helstu hernaðarátökum heimssögunnar. Herleysið hér gerir það að verkum að það hangir ekki yfir íslensku samfélagi ótti um að unga fólkið verði sent í átök til að drepa og hugsanlega deyja fyrir málstað sem það tengir missterkt við. Það gerir það líka að verkum að okkar sameiginlegu sjóðir fara ekki í að byggja upp kerfi og innviði sem mótast af hernaði og átökum. Friður er undirstaða hagsældar. Þó svo að stjórnvöld taki þátt í að fjármagna starfsemi NATO, hefur það allt önnur áhrif á samfélagsgerðina en að reka her. Friðurinn hér er þó hvorki lögmál né ótakmörkuð náttúruauðlind. Hann er brothættur og það þarf að gæta hans. Í þeim efnum er, eins og með svo margt annað, oft gott að byrja hjá sjálfum sér. Ég tek því undir með Pálma Gunnarssyni, óska illsku og hatri burt og vona innilega að það sé inn með gleði og frið hjá okkur öllum. Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu María Bjarnadóttir Mest lesið Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson Skoðun Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson Skoðun Kemur þín háskólagráða úr kornflakes pakka? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Nei, það verður ekki að vera Ísrael, það er Ísrael Einar Ólafsson Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Þér er boðið með, kæri félagi Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Á að leyfa eða halda áfram að banna? Sigurður G. Guðjónsson Skoðun Kvótaverð, veiðigjald, fjárfesting og arðsemi í sjávarútvegi Ásgeir Daníelsson Skoðun
Mér finnst óskin um frið og farsæld sú allra fallegasta. Ég reyni að hafa hana með á þeim jólakortum sem þó tekst að senda af heimilinu og sendi hana af heilum hug. Ég vildi óska þess að við ættum öll frið; bæði í hjartanu og gagnvart öðru fólki, aðstæðum og reynslu okkar. Það væri líka óskandi að ósk um alheimsfrið væri ekki álitin óraunhæf vænting fegurðardrottninga, heldur markmið sem þjóðir heims gætu sameinast um. Þó að það hafi oft reynt á íslenska þjóð höfum við ekki staðið í stríði og átökum með sama hætti og mörg önnur ríki. Okkar borgarastyrjaldir voru háðar á tíma fornsagna og þrátt fyrir vasklega framgöngu Landhelgisgæslunnar gegn breskum veiðiþjófum verður Þorskastríðið seint talið með helstu hernaðarátökum heimssögunnar. Herleysið hér gerir það að verkum að það hangir ekki yfir íslensku samfélagi ótti um að unga fólkið verði sent í átök til að drepa og hugsanlega deyja fyrir málstað sem það tengir missterkt við. Það gerir það líka að verkum að okkar sameiginlegu sjóðir fara ekki í að byggja upp kerfi og innviði sem mótast af hernaði og átökum. Friður er undirstaða hagsældar. Þó svo að stjórnvöld taki þátt í að fjármagna starfsemi NATO, hefur það allt önnur áhrif á samfélagsgerðina en að reka her. Friðurinn hér er þó hvorki lögmál né ótakmörkuð náttúruauðlind. Hann er brothættur og það þarf að gæta hans. Í þeim efnum er, eins og með svo margt annað, oft gott að byrja hjá sjálfum sér. Ég tek því undir með Pálma Gunnarssyni, óska illsku og hatri burt og vona innilega að það sé inn með gleði og frið hjá okkur öllum. Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins.