Leiðsögn og sálgæsla Frosti Logason skrifar 25. janúar 2018 07:00 Ég ræddi á dögunum við föður ungs manns sem fyrirfór sér á síðasta ári. Hann sagði ekkert sárara en horfa á eftir afkvæmi sínu í dauðann af þessum sökum. Sér í lagi vegna þess að þetta væri svo mikill óþarfi. Dauðsföll vegna slysa eru eitthvað sem alltaf getur gerst, slys eru slys. En sjálfsvígin mætti koma í veg fyrir. Ef rýnt er í tölur frá árunum 1996 til 2017 má sjá að dánartíðni vegna sjálfsvíga hefur alla jafna verið umtalsvert hærri meðal karla en kvenna á Íslandi. 90 prósent þeirra sem sviptu sig lífi á árinu 2016 voru karlmenn. Helmingi fleiri féllu fyrir eigin hendi í fyrra heldur en í umferðinni. Þessar tölur hrópa á aðgerðir. Faðirinn sem ég ræddi við hefur talað fyrir því að við rannsökum betur sjálfsvígin og aðdraganda þeirra. Við rekum nú þegar rannsóknarnefnd flugslysa. Við rannsökum sjóslys og umferðarslys. En til þessa höfum við litið á sjálfsvíg sem eitthvað sem ekki þarfnast frekari skoðunar. Þar erum við bersýnilega á miklum villigötum og þessu þurfum við að breyta. Lífið er á köflum harmleikur þar sem við lendum öll í einhverjum áföllum á lífsleiðinni. Við erum hins vegar misvel undir þau búin. Ungir karlmenn eru oft á tíðum of afskiptir í okkar samfélagi. Margir fara þannig á mis við sumt af því besta sem lífið hefur upp á að bjóða. Að fá að vera besta útgáfan af sjálfum sér og axla ábyrgð eru forréttindi sem ekki eru öllum gefin. Okkur skortir leiðsögn og sálgæslu. Hér höfum við sem samfélag nægt rými til að bæta okkur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Frosti Logason Mest lesið Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson Skoðun Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson Skoðun Kemur þín háskólagráða úr kornflakes pakka? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Nei, það verður ekki að vera Ísrael, það er Ísrael Einar Ólafsson Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Þér er boðið með, kæri félagi Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Kvótaverð, veiðigjald, fjárfesting og arðsemi í sjávarútvegi Ásgeir Daníelsson Skoðun Á að leyfa eða halda áfram að banna? Sigurður G. Guðjónsson Skoðun
Ég ræddi á dögunum við föður ungs manns sem fyrirfór sér á síðasta ári. Hann sagði ekkert sárara en horfa á eftir afkvæmi sínu í dauðann af þessum sökum. Sér í lagi vegna þess að þetta væri svo mikill óþarfi. Dauðsföll vegna slysa eru eitthvað sem alltaf getur gerst, slys eru slys. En sjálfsvígin mætti koma í veg fyrir. Ef rýnt er í tölur frá árunum 1996 til 2017 má sjá að dánartíðni vegna sjálfsvíga hefur alla jafna verið umtalsvert hærri meðal karla en kvenna á Íslandi. 90 prósent þeirra sem sviptu sig lífi á árinu 2016 voru karlmenn. Helmingi fleiri féllu fyrir eigin hendi í fyrra heldur en í umferðinni. Þessar tölur hrópa á aðgerðir. Faðirinn sem ég ræddi við hefur talað fyrir því að við rannsökum betur sjálfsvígin og aðdraganda þeirra. Við rekum nú þegar rannsóknarnefnd flugslysa. Við rannsökum sjóslys og umferðarslys. En til þessa höfum við litið á sjálfsvíg sem eitthvað sem ekki þarfnast frekari skoðunar. Þar erum við bersýnilega á miklum villigötum og þessu þurfum við að breyta. Lífið er á köflum harmleikur þar sem við lendum öll í einhverjum áföllum á lífsleiðinni. Við erum hins vegar misvel undir þau búin. Ungir karlmenn eru oft á tíðum of afskiptir í okkar samfélagi. Margir fara þannig á mis við sumt af því besta sem lífið hefur upp á að bjóða. Að fá að vera besta útgáfan af sjálfum sér og axla ábyrgð eru forréttindi sem ekki eru öllum gefin. Okkur skortir leiðsögn og sálgæslu. Hér höfum við sem samfélag nægt rými til að bæta okkur.