Á bak við er manneskjan í öllum sínum ljótleika Magnús Guðmundsson skrifar 21. maí 2016 13:00 Charlotte Bøving leikstjóri sýningarinnar Sími látins manns sem verður frumsýnt á mánudagskvöldið og er hluti af Listahátíðinni í Reykjavík. Visir/Stefán Sara Ruhl er bandarískt leikskáld sem hefur vakið mikla athygli fyrir verk sín á liðnum árum. Hún hefur unnið til fjölda verðlauna og meðal annars tvívegis verið tilnefnd til Pulitzer-verðlaunanna. Verk hennar takast á við samtíma, samfélag og meðborgara á skemmtilegan máta og það er því gleðiefni að eitt af verkum Söra Ruhl skuli loksins rata á fjalirnar í íslensku leikhúsi. Á mánudaginn frumsýnir leikhópurinn Blink verkið Sími látins manns, sem var frumflutt í Bandaríkjunum árið 2007, þar sem það fékk strax afar góðar viðtökur. Charlotte Bøving er leikstjóri uppfærslunnar í Tjarnarbíói og hún segir að hugmyndin að því að takast á við þetta verk sé í raun komin frá Maríu Dalberg, sem er jafnframt framleiðandi og ein af leikurum sýningarinnar, en hún stofnaði umræddan leikhóp árið 2014. „María bjó í New York á sínum tíma og þar fann hún soldið fyrir þessum einmanaleika sem getur fylgt því að búa í stórborg. Þú ert alltaf umkringdur fólki, en samt alltaf einn. Þetta verk, Sími látins manns, höfðaði sterklega til hennar því það fjallar um stelpu sem er soldið einmana og byrjar að lifa í gegnum mann sem er látinn.“Að lifa á internetinu Verkið má skilgreina sem gamanleikrit með alvarlegum undirtóni. Það segir frá ungri konu sem ákveður að svara í síma sem einhver hefur skilið eftir á kaffihúsi og hefur hringt án afláts. Við þetta verður mikil breyting á lífi ungu konunnar en Charlotte segir að umfjöllunarefni verksins sé í raun mjög víðtækt. „Þetta verk fjallar ekki bara um sögu þessarar ungu konu heldur í raun um svo margt sem snertir okkur í nútímasamfélagi. Það er fylgst með þessari konu stíga inn í veröld látins manns og við það kynnumst við í rauninni honum líka og alls konar skrítnum og skemmtilegum persónum úr hans fjölskyldu en leikarar auk Maríu eru þau Kolbeinn Arnbjörnsson, Elva Ósk Ólafsdóttir og Halldóra Rut Baldursdóttir. Þetta er rammi sögunnar en svo er verkið líka að skoða hvernig við sem manneskjur tengjumst hver annarri og það er eitthvað sem á sífellt sterkara erindi við okkur. Við tengjumst í gegnum netið og símann og alla þessa tækni þannig að það er t.d. allt í einu orðið gamaldags að senda sendibréf. Unga stúlkan verður í raun ástfangin af látnum manni eða öllu heldur ímyndinni sem hann skilur eftir sig. Ímynd sem er spennandi því maðurinn er eðlilega þögull og óræður. Þetta er eins og tísta þar sem fólk heillast af ímynd en ekki fólki. En svona er þetta í dag. Þegar fólk deyr þá lifir það áfram á internetinu þar sem fólk sendir því afmæliskveðjur einu sinni á ári og annað slíkt.Sköpum okkur ímynd Verkið tekst aðeins á við þetta en svo er þetta líka um hjónabandið. Um það hverju við höldum hvort frá öðru og hvernig við tengjumst. Langar okkur í raun til þess að tengjast og vera náin eða er einfaldlega betra að lifa í fjarlægðinni og ímynda okkur hvernig fólk er. Ég held að þetta verk sé að miklu leyti einmitt um það hvað við sýnum og hvað við sýnum ekki. Hvaða mynd ertu með á Facebook? Hvaða ímynd ertu með? Hvað er þitt brand? Í dag erum við í raun öll að keppast við að markaðssetja okkur og keppast við að varpa fram af okkur ákveðinni ímynd.“ Charlotte segir að verkið eigi ekkert síður erindi inn í samfélag á borð við Ísland eins og það stóra samfélag sem það sprottið úr. „Þetta verk á allstaðar erindi. Við erum með í höndunum alveg rosalega góða staðfærslu og þýðingu á verkinu þannig það á ekki að trufla neinn að þetta er bandarískt verk. Það er líka soldill ævintýraheimur með eilítið ýktum og fyndnum persónum. Þær minna mig reyndar aðeins á persónurnar hennar Auðar Övu Ólafsdóttur. Heimurinn er ekki alveg venjulegur. En eins og hjá henni þá er alltaf botn í öllu – sársaukinn er raunverulegur. Það er margt sem gerist á yfirborðinu en á bak við er bara manneskjan í öllum sínum ljótleika að dragnast með alla sína erfiðleika og sársauka.“Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 21. maí. Listahátíð í Reykjavík Menning Mest lesið Varð mjög hræddur en fann huggun í húmornum Lífið Fóru hringinn um Grænlandsjökul á baki vinddreka: Brotin rifbein, kynngimagnað sjónarspil og óþægilegt návígi við ísbjörn Ferðalög Galdrasaga um fimm 50+ konur: „Við vorum fimm konur að fæða sama barnið“ Áskorun „Það segir eitthvað að þetta sé fjórtánda sumarið“ Lífið Krakkatían: Tölur, mýs og tónlist Lífið Julian McMahon látinn Lífið Var orðið að spurningu um líf og dauða Lífið Fréttatía vikunnar: Andlát, fyllerí og fiskur Lífið Mömmustrákur skýtur uppvakningum ref fyrir rass Gagnrýni Quarashi á Lopapeysunni: „Við erum synir Akraness“ Tónlist Fleiri fréttir Nýjum listaverkum komið upp á Héðinsreitnum „Ég er sáttur við það dagsverk“ Glatkistunni lokað Laxveiði í net á góðum sumardegi 1993 í Óseyrarnesi Ragga Gísla er borgarlistamaður Reykjavíkur Stórstjörnur úr dansheiminum í Tjarnarbíói Ráðin nýr forstöðumaður Gunnarsstofnunar á Skriðuklaustri „Er ég ekki nóg nema ég sé í gervi einhvers annars?“ Dularfull glæpasaga fær bókafólk til að klóra sér í kolli Ungfrú Ísland og Hringir Orfeusar og annað slúður með flest verðlaun á Grímunni Frægasti ástarþríhyrningur sögunnar fær nýtt líf Ljóð Lomma reyndist vera skáldskapur gervigreindarinnar Eva Fretheim hlaut Glerlykilinn Listamaðurinn sem gleymdist gjörsamlega „Ekkert gengið að casha út á pabba“ Hildur í aðalhlutverki á Listahátíð í Reykjavík Skjaldborg í átjánda sinn: „Ef maður býr á svona stað og vill eitthvað þá verður maður að hafa fyrir því sjálfur“ Verðlaunaleikstjóri leikstýrir jólasýningu Þjóðleikhússins Krimmi Elizu Reid á toppnum annan mánuðinn í röð Áslaug Arna, Dóri DNA og Frikki Dór í listapartýi Sjá meira
Sara Ruhl er bandarískt leikskáld sem hefur vakið mikla athygli fyrir verk sín á liðnum árum. Hún hefur unnið til fjölda verðlauna og meðal annars tvívegis verið tilnefnd til Pulitzer-verðlaunanna. Verk hennar takast á við samtíma, samfélag og meðborgara á skemmtilegan máta og það er því gleðiefni að eitt af verkum Söra Ruhl skuli loksins rata á fjalirnar í íslensku leikhúsi. Á mánudaginn frumsýnir leikhópurinn Blink verkið Sími látins manns, sem var frumflutt í Bandaríkjunum árið 2007, þar sem það fékk strax afar góðar viðtökur. Charlotte Bøving er leikstjóri uppfærslunnar í Tjarnarbíói og hún segir að hugmyndin að því að takast á við þetta verk sé í raun komin frá Maríu Dalberg, sem er jafnframt framleiðandi og ein af leikurum sýningarinnar, en hún stofnaði umræddan leikhóp árið 2014. „María bjó í New York á sínum tíma og þar fann hún soldið fyrir þessum einmanaleika sem getur fylgt því að búa í stórborg. Þú ert alltaf umkringdur fólki, en samt alltaf einn. Þetta verk, Sími látins manns, höfðaði sterklega til hennar því það fjallar um stelpu sem er soldið einmana og byrjar að lifa í gegnum mann sem er látinn.“Að lifa á internetinu Verkið má skilgreina sem gamanleikrit með alvarlegum undirtóni. Það segir frá ungri konu sem ákveður að svara í síma sem einhver hefur skilið eftir á kaffihúsi og hefur hringt án afláts. Við þetta verður mikil breyting á lífi ungu konunnar en Charlotte segir að umfjöllunarefni verksins sé í raun mjög víðtækt. „Þetta verk fjallar ekki bara um sögu þessarar ungu konu heldur í raun um svo margt sem snertir okkur í nútímasamfélagi. Það er fylgst með þessari konu stíga inn í veröld látins manns og við það kynnumst við í rauninni honum líka og alls konar skrítnum og skemmtilegum persónum úr hans fjölskyldu en leikarar auk Maríu eru þau Kolbeinn Arnbjörnsson, Elva Ósk Ólafsdóttir og Halldóra Rut Baldursdóttir. Þetta er rammi sögunnar en svo er verkið líka að skoða hvernig við sem manneskjur tengjumst hver annarri og það er eitthvað sem á sífellt sterkara erindi við okkur. Við tengjumst í gegnum netið og símann og alla þessa tækni þannig að það er t.d. allt í einu orðið gamaldags að senda sendibréf. Unga stúlkan verður í raun ástfangin af látnum manni eða öllu heldur ímyndinni sem hann skilur eftir sig. Ímynd sem er spennandi því maðurinn er eðlilega þögull og óræður. Þetta er eins og tísta þar sem fólk heillast af ímynd en ekki fólki. En svona er þetta í dag. Þegar fólk deyr þá lifir það áfram á internetinu þar sem fólk sendir því afmæliskveðjur einu sinni á ári og annað slíkt.Sköpum okkur ímynd Verkið tekst aðeins á við þetta en svo er þetta líka um hjónabandið. Um það hverju við höldum hvort frá öðru og hvernig við tengjumst. Langar okkur í raun til þess að tengjast og vera náin eða er einfaldlega betra að lifa í fjarlægðinni og ímynda okkur hvernig fólk er. Ég held að þetta verk sé að miklu leyti einmitt um það hvað við sýnum og hvað við sýnum ekki. Hvaða mynd ertu með á Facebook? Hvaða ímynd ertu með? Hvað er þitt brand? Í dag erum við í raun öll að keppast við að markaðssetja okkur og keppast við að varpa fram af okkur ákveðinni ímynd.“ Charlotte segir að verkið eigi ekkert síður erindi inn í samfélag á borð við Ísland eins og það stóra samfélag sem það sprottið úr. „Þetta verk á allstaðar erindi. Við erum með í höndunum alveg rosalega góða staðfærslu og þýðingu á verkinu þannig það á ekki að trufla neinn að þetta er bandarískt verk. Það er líka soldill ævintýraheimur með eilítið ýktum og fyndnum persónum. Þær minna mig reyndar aðeins á persónurnar hennar Auðar Övu Ólafsdóttur. Heimurinn er ekki alveg venjulegur. En eins og hjá henni þá er alltaf botn í öllu – sársaukinn er raunverulegur. Það er margt sem gerist á yfirborðinu en á bak við er bara manneskjan í öllum sínum ljótleika að dragnast með alla sína erfiðleika og sársauka.“Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 21. maí.
Listahátíð í Reykjavík Menning Mest lesið Varð mjög hræddur en fann huggun í húmornum Lífið Fóru hringinn um Grænlandsjökul á baki vinddreka: Brotin rifbein, kynngimagnað sjónarspil og óþægilegt návígi við ísbjörn Ferðalög Galdrasaga um fimm 50+ konur: „Við vorum fimm konur að fæða sama barnið“ Áskorun „Það segir eitthvað að þetta sé fjórtánda sumarið“ Lífið Krakkatían: Tölur, mýs og tónlist Lífið Julian McMahon látinn Lífið Var orðið að spurningu um líf og dauða Lífið Fréttatía vikunnar: Andlát, fyllerí og fiskur Lífið Mömmustrákur skýtur uppvakningum ref fyrir rass Gagnrýni Quarashi á Lopapeysunni: „Við erum synir Akraness“ Tónlist Fleiri fréttir Nýjum listaverkum komið upp á Héðinsreitnum „Ég er sáttur við það dagsverk“ Glatkistunni lokað Laxveiði í net á góðum sumardegi 1993 í Óseyrarnesi Ragga Gísla er borgarlistamaður Reykjavíkur Stórstjörnur úr dansheiminum í Tjarnarbíói Ráðin nýr forstöðumaður Gunnarsstofnunar á Skriðuklaustri „Er ég ekki nóg nema ég sé í gervi einhvers annars?“ Dularfull glæpasaga fær bókafólk til að klóra sér í kolli Ungfrú Ísland og Hringir Orfeusar og annað slúður með flest verðlaun á Grímunni Frægasti ástarþríhyrningur sögunnar fær nýtt líf Ljóð Lomma reyndist vera skáldskapur gervigreindarinnar Eva Fretheim hlaut Glerlykilinn Listamaðurinn sem gleymdist gjörsamlega „Ekkert gengið að casha út á pabba“ Hildur í aðalhlutverki á Listahátíð í Reykjavík Skjaldborg í átjánda sinn: „Ef maður býr á svona stað og vill eitthvað þá verður maður að hafa fyrir því sjálfur“ Verðlaunaleikstjóri leikstýrir jólasýningu Þjóðleikhússins Krimmi Elizu Reid á toppnum annan mánuðinn í röð Áslaug Arna, Dóri DNA og Frikki Dór í listapartýi Sjá meira
Fóru hringinn um Grænlandsjökul á baki vinddreka: Brotin rifbein, kynngimagnað sjónarspil og óþægilegt návígi við ísbjörn Ferðalög
Skjaldborg í átjánda sinn: „Ef maður býr á svona stað og vill eitthvað þá verður maður að hafa fyrir því sjálfur“
Fóru hringinn um Grænlandsjökul á baki vinddreka: Brotin rifbein, kynngimagnað sjónarspil og óþægilegt návígi við ísbjörn Ferðalög