Hámark huggulegheitanna Sara McMahon skrifar 6. janúar 2015 07:00 Ég eyddi áramótunum norður í landi. Nánar tiltekið á Akureyri. Ég átti einstaklega huggulega viku í Eyjafirðinum og mig langar mikið að fara aftur og vera dálítið lengur. Miklu lengur – Akureyri er bara svo déskoti laglegur og kósí bær. Til dæmis vaknaði ég á nýju ári við það að bærinn var þakinn léttum og dúnmjúkum púðursnjó. Það hreyfði ekki vind og kyrrðin var alltumlykjandi. Ég skellti mér auðvitað í göngutúr og á leið minni mætti ég mörgum heimamanninum sem var annað hvort að viðra hundinn sinn eða í stafgöngu. Allir buðu þeir góðan dag og óskuðu mér gleðilegs nýs árs – og ég þeim á móti. (Hraust og viðkunnanlegt fólk!). Svo skemmir ekki fyrir að á Akureyri tekur það mann einungis tíu mínútur að skjótast upp á skíðasvæðið og það var aldrei röð í stólalyftuna. Akureyringar virðast líka vera sérlega skynsamir því þeir voru allir með hjálm þegar þeir renndu sér á skíðum. Eini einstaklingurinn í öllu Hlíðarfjalli með óvarið höfuð var ég; aulinn að sunnan. Svo get ég sagt ykkur að leigubílarnir á Akureyri eru breyttir jeppar á 33 tommum! Enda dugir ekkert minna í fannferginu fyrir norðan! Menningarlífið á Akureyri er einnig fjölskrúðugt og þar má finna ógrynnin öll af söfnum: Leikfangasýningu, Flugsafn Íslands, mótorhjólasafn, Minjasafnið, Nonnahús og Iðnaðarsafnið, svo fátt eitt sé nefnt. En það skemmtilegasta við Akureyri er líklega hinn skýri og dásamlegi norðlenski hreimur. Hámark huggulegheitanna var að sitja þögul sem gröfin í stólalyftunni og hlýða á norðlenska sessunauta mína ræða daginn og veginn með þessum fallega hreim. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sara McMahon Mest lesið Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson Skoðun
Ég eyddi áramótunum norður í landi. Nánar tiltekið á Akureyri. Ég átti einstaklega huggulega viku í Eyjafirðinum og mig langar mikið að fara aftur og vera dálítið lengur. Miklu lengur – Akureyri er bara svo déskoti laglegur og kósí bær. Til dæmis vaknaði ég á nýju ári við það að bærinn var þakinn léttum og dúnmjúkum púðursnjó. Það hreyfði ekki vind og kyrrðin var alltumlykjandi. Ég skellti mér auðvitað í göngutúr og á leið minni mætti ég mörgum heimamanninum sem var annað hvort að viðra hundinn sinn eða í stafgöngu. Allir buðu þeir góðan dag og óskuðu mér gleðilegs nýs árs – og ég þeim á móti. (Hraust og viðkunnanlegt fólk!). Svo skemmir ekki fyrir að á Akureyri tekur það mann einungis tíu mínútur að skjótast upp á skíðasvæðið og það var aldrei röð í stólalyftuna. Akureyringar virðast líka vera sérlega skynsamir því þeir voru allir með hjálm þegar þeir renndu sér á skíðum. Eini einstaklingurinn í öllu Hlíðarfjalli með óvarið höfuð var ég; aulinn að sunnan. Svo get ég sagt ykkur að leigubílarnir á Akureyri eru breyttir jeppar á 33 tommum! Enda dugir ekkert minna í fannferginu fyrir norðan! Menningarlífið á Akureyri er einnig fjölskrúðugt og þar má finna ógrynnin öll af söfnum: Leikfangasýningu, Flugsafn Íslands, mótorhjólasafn, Minjasafnið, Nonnahús og Iðnaðarsafnið, svo fátt eitt sé nefnt. En það skemmtilegasta við Akureyri er líklega hinn skýri og dásamlegi norðlenski hreimur. Hámark huggulegheitanna var að sitja þögul sem gröfin í stólalyftunni og hlýða á norðlenska sessunauta mína ræða daginn og veginn með þessum fallega hreim.