Yfirborðslegt spjall María Elísabet Bragadóttir skrifar 28. október 2015 07:00 Skiljanlega er ekki til íslenskt orð yfir „small talk“. Það er ekki þáttur í menningunni. Fólk ræðir veðrið en aldrei af léttúð. Enda oft spurning um líf og dauða hvort maður fer fótgangandi í vinnuna. Þegar tvær manneskjur ræða um veðrið sameinast auðmjúkar sálir í vanmætti sínum gagnvart ósigrandi náttúruöflum. Iðulega nýstignar upp úr inflúensu. Þegar Íslendingar ræða um veðrið eru þeir að ræða tilfinningar. Sjálf á ég þó auðvelt með „small talk“. Minnist hvorki á veðrið né legg á flótta. Dansa heimsborgaralegan línudans í mannlegum samskiptum. Var til dæmis stödd í hönnunarbúð á Laugaveginum. Lífsþreytt afgreiðslukona raðaði kertastjökum og saug upp í nefið. Spurði hvort ég þyrfti aðstoð. Ég var strax til í létt spjall. – Já, ætli ég þurfi ekki aðstoð. Verð þunglynd í svona dýrum verslunum. Minnist þess þegar ég var eina stelpan í 7. bekk sem átti ekki iPod og fyllist strax minnimáttarkennd. – Ehh?… Fyrirgefðu? – Þú þarft ekki að biðjast fyrirgefningar. Það er ekki þér að kenna að ég er lágum launum. Við erum sennilega báðar tvær auralitlar konur sem þó eyða morð fjár í kertastjaka sem er stöðutákn. Þessi stjaki er veldissproti í höndum mínum en þær eru vinnulúnar svo hann er mér í raun bara til?…?háðungar. Við erum hirðfífl í konungsríki neyslunnar. Hvernig finnur maður ástina í svoleiðis samfélagi? – Ehh?… Þarf að skreppa inn á lager að snýta mér. Þetta veður gerir út af við mann. Alltaf með nefrennsli! Svo var hún horfin bak við fjall af finnskum tertudiskum. Hún átti erfitt með hversdagslegt hjal eins og flestir samlandar mínir. Svo sem ekkert að því að hún skrúfi aðeins frá krananum og bregði sér frá til að snýta úr sér harminum. Ræða veðrið, ræða tilfinningar. Hvort tveggja er uppgjör við hjartað. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein María Elísabet Bragadóttir Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Aðgengi er lykill að sjálfstæði, þátttöku og virkni Þuríður Harpa Sigurðardóttir Skoðun
Skiljanlega er ekki til íslenskt orð yfir „small talk“. Það er ekki þáttur í menningunni. Fólk ræðir veðrið en aldrei af léttúð. Enda oft spurning um líf og dauða hvort maður fer fótgangandi í vinnuna. Þegar tvær manneskjur ræða um veðrið sameinast auðmjúkar sálir í vanmætti sínum gagnvart ósigrandi náttúruöflum. Iðulega nýstignar upp úr inflúensu. Þegar Íslendingar ræða um veðrið eru þeir að ræða tilfinningar. Sjálf á ég þó auðvelt með „small talk“. Minnist hvorki á veðrið né legg á flótta. Dansa heimsborgaralegan línudans í mannlegum samskiptum. Var til dæmis stödd í hönnunarbúð á Laugaveginum. Lífsþreytt afgreiðslukona raðaði kertastjökum og saug upp í nefið. Spurði hvort ég þyrfti aðstoð. Ég var strax til í létt spjall. – Já, ætli ég þurfi ekki aðstoð. Verð þunglynd í svona dýrum verslunum. Minnist þess þegar ég var eina stelpan í 7. bekk sem átti ekki iPod og fyllist strax minnimáttarkennd. – Ehh?… Fyrirgefðu? – Þú þarft ekki að biðjast fyrirgefningar. Það er ekki þér að kenna að ég er lágum launum. Við erum sennilega báðar tvær auralitlar konur sem þó eyða morð fjár í kertastjaka sem er stöðutákn. Þessi stjaki er veldissproti í höndum mínum en þær eru vinnulúnar svo hann er mér í raun bara til?…?háðungar. Við erum hirðfífl í konungsríki neyslunnar. Hvernig finnur maður ástina í svoleiðis samfélagi? – Ehh?… Þarf að skreppa inn á lager að snýta mér. Þetta veður gerir út af við mann. Alltaf með nefrennsli! Svo var hún horfin bak við fjall af finnskum tertudiskum. Hún átti erfitt með hversdagslegt hjal eins og flestir samlandar mínir. Svo sem ekkert að því að hún skrúfi aðeins frá krananum og bregði sér frá til að snýta úr sér harminum. Ræða veðrið, ræða tilfinningar. Hvort tveggja er uppgjör við hjartað.
Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun
Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun