Þegar allt var svo vont… Jónas Sen skrifar 21. ágúst 2014 12:00 "Magnaður tónlistarhópur,“ segir í dómnum. MYND/GVA Kammersveit Reykjavíkur á 40 ára afmælistónleikum á Kjarvalsstöðum sunnudaginn 17. ágúst. Ég ætlaði að byrja þessa grein á því að segja hversu skemmtilegt það hefði verið að fara á tónleika annars staðar en í Hörpu. Eftir að Harpan var opnuð hefði tónleikalífið misst fjölbreytnina sem áður ríkti. Fyrr á dögum hefðu tónleikar verið haldnir víðsvegar um borgina, í listasöfnum og kirkjum og það hefði verið svo gaman. En ég er hættur við að segja þetta. Það var nefnilega ekkert sérstaklega ánægjulegt að fara á fjörutíu ára afmælistónleika Kammersveitar Reykjavíkur. Sveitin leit fyrst dagsins ljós í ágúst 1974 á Kjarvalsstöðum og nú blés hún til tónleika með sömu efnisskrá og þá, á sama stað. Það var troðfullt og ég sat fremur aftarlega. Strax var morgunljóst hversu góðu maður er orðinn vanur eftir að Harpa var tekin í notkun. Hljómburðurinn á Kjarvalsstöðum var langtum síðri en fólk á að venjast í dag. Í Hörpu skiptir ekki svo miklu máli hvar áheyrandinn situr. Hér kom leikur Kammersveitarinnar hins vegar ekki nægilega vel út þar sem ég sat. Hljómurinn var bæði þurr og grunnur. Endurómunin var ekki eins og hún átti að vera og styrkleikabrigði voru afar takmörkuð. Vissulega heyrðist hver nóta, en það var ekki nóg. Sem betur fer var sjálfur leikur Kammersveitarinnar prýðilegur. Fyrsta verkið á dagskránni, Concerto grosso nr. 1 í D-dúr eftir Corelli, var líflegt og stórbrotið. Sömu sögu er að segja um Brúðkaupskantötu Bachs BWV 202 en þar söng Herdís Jónasdóttir einsöng. Herdís er glæsileg söngkona. Hún virtist þó örlítið óörugg í byrjun en sótti sífellt í sig veðrið. Í það heila var söngurinn fallegur og fyllilega í anda verksins. Hann var í senn formfastur og agaður, en líka safaríkur og tilfinningaþrunginn. Tónlistarflutningurinn var enn betri eftir hlé. Þá voru á dagskránni Kristallar eftir Pál P. Pálsson og Nonetto eftir Bohuslav Martinu. Verk Páls var samið árið 1970, það er stílhreint og hnitmiðað, andinn er ferskur. Kammersveitin flutti það af einbeitni og festu, en hljómburðurinn flatti tónlistina út og andstæður í tónmálinu voru því ekki nógu afgerandi. Tónsmíð Martinus var líka afburða vel spiluð, en virkaði samt ekki sérlega spennandi í þeirri umgjörð sem hér var boðið upp á. Salurinn á Kjarvalsstöðum gerði tónlistina einsleita. Þrátt fyrir þessa annmarka voru tónleikarnir athyglisverðir. Það er sniðugt að endurskapa stórviðburði á borð við þennan. Þær framfarir sem hafa átt sér stað síðan þá verða enn ljósari fyrir vikið. Maður hefur enn minni áhuga á að hverfa aftur til þess tíma þegar tónlistin á Íslandi var á vergangi. Það er líka alltof stutt síðan það var. Kammersveit Reykjavíkur á betra skilið. Hún er magnaður tónlistarhópur sem oftast hefur haldið frábæra tónleika. Sveitin hefur auðgað tónlistarlífið svo um munar og hún hefur verið mikilvægur vettvangur nýrrar tónlistar á Íslandi. Ég óska henni til hamingju með afmælið.Niðurstaða: Tónlistarflutningurinn var flottur, en hljómburðurinn flatti tónlistina út. Gagnrýni Mest lesið Enn fjölgar í Hraðfréttafjölskyldunni Lífið Keyrði frá Sauðárkróki í Garðabæ fyrir einn gítartíma Tónlist Léttir að geta loks rætt íslenskan leik opinberlega Leikjavísir Stjörnulífið: Sjóðheit og löng helgi Lífið 50+: Að eiga draumalista getur komið okkur skemmtilega á óvart Lífið Sly Stone er látinn Lífið Dekurbossinn Hjalti: „Mömmur eru einfaldlega bestar og mín var ein sú allra besta“ Áskorun Ísland í neðsta og næstneðsta sæti hjá Ísraelum Lífið Ferð þú til Ástralíu með Bondi Sands og KILROY? Lífið samstarf Máli Baldoni vísað frá Lífið Fleiri fréttir Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira
Kammersveit Reykjavíkur á 40 ára afmælistónleikum á Kjarvalsstöðum sunnudaginn 17. ágúst. Ég ætlaði að byrja þessa grein á því að segja hversu skemmtilegt það hefði verið að fara á tónleika annars staðar en í Hörpu. Eftir að Harpan var opnuð hefði tónleikalífið misst fjölbreytnina sem áður ríkti. Fyrr á dögum hefðu tónleikar verið haldnir víðsvegar um borgina, í listasöfnum og kirkjum og það hefði verið svo gaman. En ég er hættur við að segja þetta. Það var nefnilega ekkert sérstaklega ánægjulegt að fara á fjörutíu ára afmælistónleika Kammersveitar Reykjavíkur. Sveitin leit fyrst dagsins ljós í ágúst 1974 á Kjarvalsstöðum og nú blés hún til tónleika með sömu efnisskrá og þá, á sama stað. Það var troðfullt og ég sat fremur aftarlega. Strax var morgunljóst hversu góðu maður er orðinn vanur eftir að Harpa var tekin í notkun. Hljómburðurinn á Kjarvalsstöðum var langtum síðri en fólk á að venjast í dag. Í Hörpu skiptir ekki svo miklu máli hvar áheyrandinn situr. Hér kom leikur Kammersveitarinnar hins vegar ekki nægilega vel út þar sem ég sat. Hljómurinn var bæði þurr og grunnur. Endurómunin var ekki eins og hún átti að vera og styrkleikabrigði voru afar takmörkuð. Vissulega heyrðist hver nóta, en það var ekki nóg. Sem betur fer var sjálfur leikur Kammersveitarinnar prýðilegur. Fyrsta verkið á dagskránni, Concerto grosso nr. 1 í D-dúr eftir Corelli, var líflegt og stórbrotið. Sömu sögu er að segja um Brúðkaupskantötu Bachs BWV 202 en þar söng Herdís Jónasdóttir einsöng. Herdís er glæsileg söngkona. Hún virtist þó örlítið óörugg í byrjun en sótti sífellt í sig veðrið. Í það heila var söngurinn fallegur og fyllilega í anda verksins. Hann var í senn formfastur og agaður, en líka safaríkur og tilfinningaþrunginn. Tónlistarflutningurinn var enn betri eftir hlé. Þá voru á dagskránni Kristallar eftir Pál P. Pálsson og Nonetto eftir Bohuslav Martinu. Verk Páls var samið árið 1970, það er stílhreint og hnitmiðað, andinn er ferskur. Kammersveitin flutti það af einbeitni og festu, en hljómburðurinn flatti tónlistina út og andstæður í tónmálinu voru því ekki nógu afgerandi. Tónsmíð Martinus var líka afburða vel spiluð, en virkaði samt ekki sérlega spennandi í þeirri umgjörð sem hér var boðið upp á. Salurinn á Kjarvalsstöðum gerði tónlistina einsleita. Þrátt fyrir þessa annmarka voru tónleikarnir athyglisverðir. Það er sniðugt að endurskapa stórviðburði á borð við þennan. Þær framfarir sem hafa átt sér stað síðan þá verða enn ljósari fyrir vikið. Maður hefur enn minni áhuga á að hverfa aftur til þess tíma þegar tónlistin á Íslandi var á vergangi. Það er líka alltof stutt síðan það var. Kammersveit Reykjavíkur á betra skilið. Hún er magnaður tónlistarhópur sem oftast hefur haldið frábæra tónleika. Sveitin hefur auðgað tónlistarlífið svo um munar og hún hefur verið mikilvægur vettvangur nýrrar tónlistar á Íslandi. Ég óska henni til hamingju með afmælið.Niðurstaða: Tónlistarflutningurinn var flottur, en hljómburðurinn flatti tónlistina út.
Gagnrýni Mest lesið Enn fjölgar í Hraðfréttafjölskyldunni Lífið Keyrði frá Sauðárkróki í Garðabæ fyrir einn gítartíma Tónlist Léttir að geta loks rætt íslenskan leik opinberlega Leikjavísir Stjörnulífið: Sjóðheit og löng helgi Lífið 50+: Að eiga draumalista getur komið okkur skemmtilega á óvart Lífið Sly Stone er látinn Lífið Dekurbossinn Hjalti: „Mömmur eru einfaldlega bestar og mín var ein sú allra besta“ Áskorun Ísland í neðsta og næstneðsta sæti hjá Ísraelum Lífið Ferð þú til Ástralíu með Bondi Sands og KILROY? Lífið samstarf Máli Baldoni vísað frá Lífið Fleiri fréttir Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira