Hægfara hrotti Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 6. desember 2012 13:00 Bíó. Killing Them Softly. Leikstjórn: Andrew Dominik. Leikarar: Brad Pitt, James Gandolfini, Ray Liotta, Richard Jenkins, Scoot McNairy, Ben Mendelsohn, Sam Shepard. Þrír smákrimmar í Suðurríkjum Bandaríkjanna ákveða að ræna ólöglegt spilavíti og klína sökinni á saklausan mann. Gjörningurinn skapar mikla ólgu innan bófasamfélagsins og leigumorðinginn Jackie Cogan (Brad Pitt) er kallaður til. Atburðir myndarinnar eiga sér stað í miðri kosningabaráttu Baracks Obama og Johns McCain, og úr hverju horni heyrist fjas frambjóðendanna um efnahagsástandið, annað hvort í útvarpi eða sjónvarpi. Þarna vill leikstjórinn eflaust benda áhorfandanum á líkindi hins raunverulega bandaríska hagkerfis og hagkerfis glæpamanna, en allir vilja fá sitt og svífast einskis til að fá það. Til að byrja með er þetta sniðugt en fer svo að trufla gang sögunnar. Killing Them Softly er þó óhrædd við að gleyma sér í augnablikinu og reglulega fær sögufléttan hvíld á meðan dvalið er við undarlegt samtal eða smáatriði. Lengst gengur leikstjórinn í atriði þar sem persóna James Gandolfini, andstyggileg fyllibytta og hórkarl, fer á langdregið en áhugavert trúnó með Jackie. Líklega eru það þessi smáatriði, ásamt glæsilegu stórskotaliði leikara, sem hífa myndina upp fyrir meðalmennskuna, en sem glæpamynd er Killing Me Softly ekki ýkja merkileg. Ofbeldisatriðin eru yfirgengileg og alls ekki fyrir viðkvæma, en nokkuð vel útfærð og líklega það eftirminnilegasta við myndina. Niðurstaða: Skrýtinn, hægfara og hrottalegur krimmi, en skilur lítið eftir sig. Gagnrýni Mest lesið Villi á Benzanum slapp með skrekkinn Lífið Átta ára meðgöngu loksins að ljúka Lífið Ævintýralega flóknar útskýringar á framtaksleysi og leti Lífið Skvísaðu þig upp fyrir íslenska sumarið Lífið Herra Hnetusmjör og Sara keyptu draumahúsið Lífið Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Gagnrýni Ungfrú Ísland og Hringir Orfeusar og annað slúður með flest verðlaun á Grímunni Menning Frá Íslandi til stjarnanna Leikjavísir Pharoahe Monch með De La Soul á Lóu Lífið „Ég var ekki að búast við því að gráta svona“ Tónlist Fleiri fréttir Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira
Bíó. Killing Them Softly. Leikstjórn: Andrew Dominik. Leikarar: Brad Pitt, James Gandolfini, Ray Liotta, Richard Jenkins, Scoot McNairy, Ben Mendelsohn, Sam Shepard. Þrír smákrimmar í Suðurríkjum Bandaríkjanna ákveða að ræna ólöglegt spilavíti og klína sökinni á saklausan mann. Gjörningurinn skapar mikla ólgu innan bófasamfélagsins og leigumorðinginn Jackie Cogan (Brad Pitt) er kallaður til. Atburðir myndarinnar eiga sér stað í miðri kosningabaráttu Baracks Obama og Johns McCain, og úr hverju horni heyrist fjas frambjóðendanna um efnahagsástandið, annað hvort í útvarpi eða sjónvarpi. Þarna vill leikstjórinn eflaust benda áhorfandanum á líkindi hins raunverulega bandaríska hagkerfis og hagkerfis glæpamanna, en allir vilja fá sitt og svífast einskis til að fá það. Til að byrja með er þetta sniðugt en fer svo að trufla gang sögunnar. Killing Them Softly er þó óhrædd við að gleyma sér í augnablikinu og reglulega fær sögufléttan hvíld á meðan dvalið er við undarlegt samtal eða smáatriði. Lengst gengur leikstjórinn í atriði þar sem persóna James Gandolfini, andstyggileg fyllibytta og hórkarl, fer á langdregið en áhugavert trúnó með Jackie. Líklega eru það þessi smáatriði, ásamt glæsilegu stórskotaliði leikara, sem hífa myndina upp fyrir meðalmennskuna, en sem glæpamynd er Killing Me Softly ekki ýkja merkileg. Ofbeldisatriðin eru yfirgengileg og alls ekki fyrir viðkvæma, en nokkuð vel útfærð og líklega það eftirminnilegasta við myndina. Niðurstaða: Skrýtinn, hægfara og hrottalegur krimmi, en skilur lítið eftir sig.
Gagnrýni Mest lesið Villi á Benzanum slapp með skrekkinn Lífið Átta ára meðgöngu loksins að ljúka Lífið Ævintýralega flóknar útskýringar á framtaksleysi og leti Lífið Skvísaðu þig upp fyrir íslenska sumarið Lífið Herra Hnetusmjör og Sara keyptu draumahúsið Lífið Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Gagnrýni Ungfrú Ísland og Hringir Orfeusar og annað slúður með flest verðlaun á Grímunni Menning Frá Íslandi til stjarnanna Leikjavísir Pharoahe Monch með De La Soul á Lóu Lífið „Ég var ekki að búast við því að gráta svona“ Tónlist Fleiri fréttir Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira