Sleitulaus hátíðahöld Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 30. júlí 2008 06:00 Við vorum nokkrar vinkonur fyrir löngu farnar að plana villta verslunarmannahelgi. Ráðagerðirnar fólust þó ekki í tilhlökkun vegna dvalar við hjalandi lítinn læk og kvakandi fugl í mó, þótt umhyggjusamir foreldrar hafi líklega verið fóðraðir á einhverjum þægilegum skáldskap. Ekki urðu heldur sérstakar umræður um hlý föt og nesti á föstu formi. Reyndar tók aðeins fáeinar mínútur að hrifsa svefnpoka og tjald en mun lengri stund að svitna yfir hallærislegheitunum í henni móður minni sem stóð við eldavélina og steikti kótilettur í raspi. Plís mamma, það tekur enginn með sér svona nesti, það er sjoppa þarna og allt! Týpískt að ég neyðist til að taka með eitthvað glatað box með skrínukosti eins og tíðkaðist fyrir stríð. Nú þarf ég að pukrast með þetta eins og gamalmenni inni í tjaldi. Á ekki bara að senda mann með mjólkurflösku í ullarsokk líka? Svo ferðin til Tvísýnu hófst með niðurlægjandi kótilettubox á botni bakpokans. Frábær félagsandi ríkti í rútunni sem stoppaði á leiðinni svo farþegarnir kæmust út að pissa. Þá voru margir komnir langt ofan í nestisflöskurnar og mesta furða að enginn yrði eftir við veginn. Ein stúlkan kom aftur inn í bílinn með skófar á enninu en hress að öðru leyti og hafði síðar þessa reynslu til marks um gæði helgarinnar. Fleira var hægt að tína til sem sönnun einstakrar skemmtunar. Til dæmis það kraftaverk að hafa fundið tjaldstæði í myrkrinu og tekist að vöðla tjaldhúðinni utan um stangirnar. Um miðbik fyrstu náttar á þessum ágæta svefnstað þandi einhver vígalegan jeppa á skörinni og var eindregið hvattur af áhorfendum til að keyra yfir okkur. Láttu vaða yfir helvítis tjaldið, maður! Hvað er þetta lið að troða sér, svonah! Fljótlega kom þó í ljós að enginn nennti að standa í fjöldamorðum. Þess í stað var slegið upp fjörugu og mjög langdregnu partýi með nýjum vinum sem entust akkúrat jafnlengi og helgin. Þetta var fyrir digitalbyltinguna, annars myndum við sjálfsagt betur hvert eftir öðru. Þá hefðum við líka getað fest á mynd stórfenglega bálför nágrannatjaldsins niður ána, hinn ódauðlega mexíkanahatt og sitthvað fleira göfugt og gott. Seint á sunnudeginum kláruðust svo kótiletturnar dásamlegu, allar með tölu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Umbætur í innkaupum hins opinbera á upplýsingatækni Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Þjóð sem lætur kyrrt liggja? Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Losar Alþingi um leyfisveitinga-flækjuna? Katrín Helga Hallgrímsdóttir Skoðun Örvæntingafullir endó-sjúklingar Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen Skoðun
Við vorum nokkrar vinkonur fyrir löngu farnar að plana villta verslunarmannahelgi. Ráðagerðirnar fólust þó ekki í tilhlökkun vegna dvalar við hjalandi lítinn læk og kvakandi fugl í mó, þótt umhyggjusamir foreldrar hafi líklega verið fóðraðir á einhverjum þægilegum skáldskap. Ekki urðu heldur sérstakar umræður um hlý föt og nesti á föstu formi. Reyndar tók aðeins fáeinar mínútur að hrifsa svefnpoka og tjald en mun lengri stund að svitna yfir hallærislegheitunum í henni móður minni sem stóð við eldavélina og steikti kótilettur í raspi. Plís mamma, það tekur enginn með sér svona nesti, það er sjoppa þarna og allt! Týpískt að ég neyðist til að taka með eitthvað glatað box með skrínukosti eins og tíðkaðist fyrir stríð. Nú þarf ég að pukrast með þetta eins og gamalmenni inni í tjaldi. Á ekki bara að senda mann með mjólkurflösku í ullarsokk líka? Svo ferðin til Tvísýnu hófst með niðurlægjandi kótilettubox á botni bakpokans. Frábær félagsandi ríkti í rútunni sem stoppaði á leiðinni svo farþegarnir kæmust út að pissa. Þá voru margir komnir langt ofan í nestisflöskurnar og mesta furða að enginn yrði eftir við veginn. Ein stúlkan kom aftur inn í bílinn með skófar á enninu en hress að öðru leyti og hafði síðar þessa reynslu til marks um gæði helgarinnar. Fleira var hægt að tína til sem sönnun einstakrar skemmtunar. Til dæmis það kraftaverk að hafa fundið tjaldstæði í myrkrinu og tekist að vöðla tjaldhúðinni utan um stangirnar. Um miðbik fyrstu náttar á þessum ágæta svefnstað þandi einhver vígalegan jeppa á skörinni og var eindregið hvattur af áhorfendum til að keyra yfir okkur. Láttu vaða yfir helvítis tjaldið, maður! Hvað er þetta lið að troða sér, svonah! Fljótlega kom þó í ljós að enginn nennti að standa í fjöldamorðum. Þess í stað var slegið upp fjörugu og mjög langdregnu partýi með nýjum vinum sem entust akkúrat jafnlengi og helgin. Þetta var fyrir digitalbyltinguna, annars myndum við sjálfsagt betur hvert eftir öðru. Þá hefðum við líka getað fest á mynd stórfenglega bálför nágrannatjaldsins niður ána, hinn ódauðlega mexíkanahatt og sitthvað fleira göfugt og gott. Seint á sunnudeginum kláruðust svo kótiletturnar dásamlegu, allar með tölu.
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun